Przy znacznym zaniku kości niemożliwe staje się wprowadzenie nawet cienkich i krótkich implantów, gdyż albo nie zostałyby one całkowicie pogrążone w kości, albo istniałoby ryzyko złamania cienkich blaszek kostnych w wyniku działających na implanty sił żucia.
Procesy atrofii niekorzystnie zmieniają kształt szczęki i żuchwy – zmniejszają zarówno wysokość jak i szerokość kości szczęki i żuchwy. Wpływa to na możliwość przeprowadzenia implantacji, ale nie tylko.
Zanik kości jest również uciążliwy dla osób noszących protezy wyjmowane, gdyż kształt podłoża protezy, czyli kości pozostałej pod protezą po ekstrakcji zębów, się zmienia. Proteza musi być korygowana lub wykonana od nowa, aby odpowiednio dopasować ją do kształtu kości. Przy większych zanikach kości dochodzi do charakterystycznych zmian w wyglądzie twarzy. Usta i policzki zapadają się, żuchwa wysuwa się do przodu, pojawia się tzw. “wygląd baby jagi”.