Zabieg dotyczy w większości przypadków kłów. Zaburzenia wyżynania spowodowane nieprawidłowym kierunkiem położenia zawiązka zęba, zbyt małą szerokością szczęki lub urazem w wieku dziecięcym, powoduje konieczność ortodontycznego wprowadzenia zęba do łuku. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu, polega na określeniu położenia zęba na podstawie diagnostyki radiologicznej, a następnie chirurgicznym odsłonięciu (“odnalezieniu go”) i przyklejeniu zamka ortodontycznego. Dzięki siłom ortodontycznym, ząb taki ma szansę po około 15-24 miesiącach znaleźć się w prawidłowej pozycji łuku zębowego.
Nie w każdym jednak przypadku możliwe jest sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego. Uwarunkowania anatomiczne, niekorzystne położenie zęba zatrzymanego w stosunku do zębów sąsiednich, może doprowadzić podczas próby jego ustawienia na prawidłowej pozycji, do resorpcji (zaniku) korzeni tych zębów. Wyklucza to celowość zastosowania procedury leczenia ortodontycznego, zakładającego sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego.
W przypadku gdy sprowadzenie zęba zatrzymanego do łuku zębowego jest zbyt ryzykowne dla zębów sąsiednich, lub gdy działania chirurgiczno-ortodontyczne nie przynoszą pożądanych efektów, wskazane jest usunięcie zęba zatrzymanego, wraz z niezbędną regeneracją kostną (np. preparatem kościozastępczym Bio-Oss), a następnie wszczepienie implantu zębowego.