Dyskopatia szyjna

Głównymi objawami dyskopatii szyjnej są bóle kończyn górnych, barków, drętwienia, bóle głowy. W przypadku dużych zmian stwierdzonych w rezonansie magnetycznym , z istotnym zwężeniem kanału kręgowego przez zmiany zwyrodnieniowe, leczenie operacyjne jest leczeniem z wyboru. Nie- leczona dyskopatia szyjna przy dużym zwężeniu kanału kręgowego może doprowadzić do trwałego uszkodzenia rdzenia kręgowego i znacznego kalectwa.

• Stosowanie nowoczesnych implantów jednocześnie stabilizujących kręgosłup (- Zero F) to szybszy powrót do normalnego funkcjonowania i pracy. Implanty te jednocześnie zmniejszają ryzyko zapadania się kręgów na implancie i nawrotu dolegliwości.
• U osób młodych stosujemy ruchome protezy dysku nie zmniejszające ruchomości kręgosłupa.
• Jeśli pozwala na to typ schorzenia ( zmiany usytułowane bocznie ), stosowane są techniki bezimplantowe, znacznie zmniejszające inwazyjność operacji.
• Szybkie, małoinwazyjne leczenie operacyjne to szybki powrót do pracy i normalnego funkcjonowania bez bólu.
• Małoinwazyjne techniki operacyjne to zmniejszone ryzyko powikłań związanych z uszkodzeniem korzeni nerwowych, gojeniem się ran.
• Operacje przeprowadzane przy użyciu mikroskopu lub endoskopu to rany skóry od 5mm do 15mm, a co znacznie ważniejsze, dużo mniejszy niż w tradycyjnych metodach uraz dla organizmu. Patrząc całościowo, mniejszy uraz to mniejszy wpływ na układ immunologiczny, mniejszy spadek odporności, mniej powikłań ogólnych.
• Zabiegi małoinwazyjne to krótszy pobyt w szpitalu.
• Po naszych zabiegach Pacjent wstaje uzyskuje pełną samodzielność godzinę po operacji.

• Do operacji kwalifikuje się ostatecznie po zbadaniu Pacjenta, na podstawie obrazu klinicznego.
• Konieczne jest wykonanie diagnostyki obrazowej – standardem jest badanie rezonansem magnetycznym 1,5-teslowym lub 3-teslowym. W razie bezwzględnych przeciwwskazań do tego badania( silna klaustrofobia , wszczepione metalowe protezy itp.), możliwa jest kwalifikacja na podstawie badania w rezonansie „otwartym” niskopolowym lub tomografii komputerowej.
• W razie dużych zmian zwyrodnieniowych rekomendowane jest uzupełnienie badania rezonansu magnetycznego o tomografię komputerową.
• W razie wątpliwości diagnostycznych wykonuje się badanie EMG pozwalające na dokładne ustalenie poziomu, z którego pochodzą dolegliwości.

Podstawowe badania laboratoryjne: grupa krwi i czynnik Rh, morfologia krwi, podstawowe badania biochemiczne (sód, potas, mocznik, kreatynina, glukoza), układ krzepnięcia (APTT, INR), EKG, przeglądowe zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej u Pacjentów powyżej 40. roku życia lub obciążonych pulmonologicznie. Możliwe są również dodatkowe badania lub konsultacje specjalistyczne, w zależności od stanu Pacjenta, jego choroby podstawowej oraz chorób współistniejących (np. profil hormonalny tarczycy, badanie ogólne moczu, konsultacja kardiologiczna). Rozmowa z lekarzem anestezjologiem odbywa się na kilka dni przed zabiegiem, na polecenie lekarza neurochirurga lub, jeśli nie ma takiej potrzeby, w dniu zabiegu, po przyjęciu do szpitala.
Prosimy o zabranie ze sobą tylko niezbędnych rzeczy, takich, jak: dokumentacja medyczna (konsultacja neurochirurgiczna z kwalifikacją)̨, badania obrazowe (MRI, TK, RTG ) CD z opisami, wyniki badań laboratoryjnych, stosowane przewlekle leki, przybory toaletowe, ręcznik, skarpetki, piżama i obuwie oraz ubranie na zmianę. Prosimy nie zabierać ze sobą biżuterii i innych wartościowych przedmiotów. W każdym pokoju szpitalnym znajduje się szafa na ubrania i szafka na rzeczy osobiste Pacjenta (w pokojach dwuosobowych są osobne komplety szafek dla obu Pacjentów).
W dniu operacji odbywa się ostateczna kwalifikacja do zabiegu. Wyrażają Państwo pisemną zgodę na operację i znieczulenie ogólne(wzory zgody do pobrania na stronie). Otrzymują Państwo leki na nadciśnienie, leki kardiologiczne, leki hormonalne(jeśli są przyjmowane przewlekle).

Operacja odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Standardem jest zabieg przy użyciu mikroskopu operacyjnego i wiertarki szybkoobrotowej. Zwiększa to bezpieczeństwo operacji i zmniejsza jej inwazyjność. Sposób przeprowadzenia zabiegu jest zawsze omawiany z chorym przed operacją. W pierwszej kolejności proponowane są zawsze zabiegi jak najmniej inwazyjne.  Operacja trwa zwykle od 60 do 120 minut, w zależności od rozległości zabiegu i zastosowanej metody. Zakładane są szwy śródskórne .

Po operacji są Państwo budzeni na sali pooperacyjnej, w obrębie bloku operacyjnego. Po pełnym wybudzeniu trafiają Państwo albo na swoją salę, albo na salę pooperacyjną, jeśli wymaga tego Państwa stan ogólny i/lub przebieg znieczulenia/operacji.
Po 2 godzinach podjęta jest pierwsza próba pionizacji z pielęgniarką lub lekarzem. W dniu operacji chodzą Państwo po swoim pokoju, wstają do toalety. Aktywność jest nieco ograniczona. W kolejnym dniu wstają Państwo rano i zwiększają aktywność, przed południem można już chodzić po korytarzu, balkonie. W tym czasie dostają Państwo poradę od fizjoterapeuty dotyczącą rehabilitacji okołooperacyjnej. W godzinach popołudniowych, po ocenie przez lekarza, wychodzą Państwo do domu.
W domu zalecany jest przez okres 2-3 tygodni oszczędzający tryb życia. W pierwszym tygodniu po operacji Pacjent zgłasza się na wizytę kontrolną, celem kontroli rany pooperacyjnej. Kolejna wizyta kontrolna planowana jest po 3 tygodniach od operacji, ocenia się wtedy pierwsze wyniki leczenia. Przez cały okres pooperacyjny Pacjent ma kontakt telefoniczny z lekarzem.