Dyskopatia lędźwiowa

Czy wiesz, że...

Dyskopatia lędźwiowa to jedna z najczęstszych chorób kręgosłupa, przyczyną dolegliwości jest uszkodzony krążek międzykręgowy, popularnie zwany „dyskiem”, którego fragment uciska struktury nerwowe kanału kręgowego. Ucisk na korzenie nerwowe powoduje ból
w okolicy lędźwiowej i /lub ból, a czasami porażenie, w kończynie dolnej. Dopóki ból trwa krótko, leczeniem z wyboru jest fizjoterapia. Leczenie operacyjne powinno być brane pod uwagę w razie nieskutecznej fizjoterapii lub objawów porażennych (np. niedowładu stopy). W razie pojawienia się niedowładów operacja powinna być przeprowadzona najszybciej jak to możliwe – jej odwlekanie zwiększa ryzyko utrwalenia się niedowładu.

Korzyści:

Szybkie, małoinwazyjne leczenie operacyjne to szybki powrót do pracy i normalnego funkcjonowania bez bólu.
Małoinwazyjne techniki operacyjne to mniejsze ryzyko powikłań związanych z uszkodzeniem korzeni nerwowych i gojeniem ran.
Operacje przeprowadzane przy użyciu mikroskopu lub endoskopu to rany skóry wielkości od 5mm do 15mm, a, co znacznie ważniejsze, dużo mniejszy niż w tradycyjnych metodach uraz dla organizmu.
Patrząc całościowo, mniejszy uraz to mniejszy wpływ na układ immunologiczny, mniejszy spadek odporności, mniej powikłań ogólnych.
Zabiegi małoinwazyjne to krótszy pobyt w szpitalu i szybsza rekonwalescencja.
Po naszych zabiegach Pacjent wstaje i uzyskuje pełną samodzielność godzinę po operacji.

Wskazania i Przeciwwskazania

Wskazania:

Wskazania bezwzględne – wymagające szybkiego leczenia operacyjnego:

niedowład/porażenie kończyny dolnej, „uciekanie” stopy, nietrzymanie moczu

Wskazania względne – zależne od odczuwanego bólu i jego wpływu na codzienne funkcjonowanie:

ból do kończyny dolnej (rwa kulszowa), czasami bóle lędźwiowe trwające ponad 3 tygodnie i nie reagujące na leczenie zachowawcze
obecność dużego fragmentu krążka międzykręgowego w kanale kręgowym (sekwestr) w badaniu rezonansu magnetycznego, powodującego bardzo silny ból, to sytuacja, kiedy nie należy się spodziewać realnej poprawy
w ciągu kolejnych tygodni – w takich wypadkach pacjenci mogą być operowani bezpośrednio po postawieniu rozpoznania

Przeciwwskazania:

leki w istotny sposób zmniejszające krzepliwość krwi,
ciężkie schorzenia innych układów wykluczające znieczulenie ogólne.

Metody leczenia:

Discectomia: Starsza i mniej skuteczna metoda operacji, której aktualnie już nie wykonujemy ( są to wszystkie otwarte zabiegi usunięcia dyskopatii, gdzie rana pooperacyjna jest większa niż 2 cm).
Mikrodisectomia mikroskopowa: Zabieg małoinwazyjny, przeprowadzany w całości pod kontrolą mikroskopu. Nacięcie skóry to około 15mm. W Szpitalu św.Wojciecha używamy mikro-rozwieraczy Piccolino firmy Medicon, pozwalających na minimalizację urazu, a jednocześnie na optymalny wgląd w okolicę operowaną. Zabieg polega na usunięciu uszkodzonego fragmentu krążka międzykręgowego tak, żeby uzyskać wolny przebieg uciśniętych przez chorobę struktur nerwowych. Dzięki zastosowaniu dużych powiększeń mikroskopu zwiększa się znacząco bezpieczeństwo zabiegu. Operator widzi wszystkie struktury w 10-12-krotnym powiększeniu. W naszym szpitalu stosujemy nowoczesny mikroskop firmy Leica F50M525, pozwalający na pełen wgląd i bezpieczeństwo operacji. Obecnie na świecie ten typ operacji uważany jest za najlepszy i stanowi „złoty” standard.
Mikrodisectomia w pełni endoskopowa: Z zastosowaniem systemu endoskopowego Vertebris firmy Wolf– to jedna z najnowocześniejszych i najskuteczniejszych aktualnie metod operowania dyskopatii lędźwiowej. Ta metoda operacyjna jest możliwa u wybranych pacjentów, po analizie badania rezonansu magnetycznego
i warunków anatomicznych . Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. Wprowadza się kanał roboczy i endoskop- narzędzia te mają średnicę 7mm, czyli długopisu. Usuwa się uszkodzony fragment krążka (dysku). Cały zabieg odbywa się w środowisku wodnym (soli fizjologicznej), która przepłukuje pole operacyjne, pozwala to na skuteczne zahamowanie wszystkich krwawień i zapobiega powstawaniu blizn śródkanałowych, powodujących późniejsze dolegliwości. Po usunięciu endoskopu z powłok zaszywa się skórę jednym szwem.

Kwalifikacja do zabiegu:

Do operacji kwalifikuje doświadczony neurochirurg, po zbadaniu Pacjenta i obejrzeniu badań obrazowych, na podstawie całokształtu obrazu klinicznego.
Konieczne jest wykonanie diagnostyki obrazowej – standardem jest badanie rezonansem magnetycznym 1,5-teslowym lub 3-teslowym. W razie bezwzględnych przeciwwskazań do tego badania (silna klaustrofobia, wszczepione metalowe protezy i inne), możliwa jest kwalifikacja na podstawie badania w rezonansie „otwartym” niskopolowym lub tomografii komputerowej.
W razie wątpliwości diagnostycznych wykonuje się badanie EMG pozwalające na dokładne ustalenie poziomu, z którego pochodzą dolegliwości.

Przed zabiegiem:

Należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne: grupa krwi i czynnik Rh, morfologia krwi, podstawowe badania biochemiczne (sód, potas, mocznik, kreatynina, glukoza), układ krzepnięcia (APTT, INR), EKG, przeglądowe zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej u pacjentów powyżej 40 roku życia lub obciążonych pulmonologicznie. Możliwe są również dodatkowe badania lub konsultacje specjalistyczne, w zależności od stanu Pacjenta oraz współistnienia innych chorób (np. profil hormonalny tarczycy, badanie ogólne moczu, konsultacja kardiologiczna). Rozmowa z lekarzem anestezjologiem odbywa się̨ na kilka dni przed zabiegiem, na polecenie lekarza neurochirurga lub, jeśli nie ma takiej potrzeby, w dniu zabiegu, po przyjęciu do szpitala.
Prosimy o zabranie ze sobą̨ tylko niezbędnych rzeczy, takich, jak: dokumentacja medyczna, konsultacja neurochirurgiczna z kwalifikacją, badania obrazowe (MRI, TK, RTG ) CD z opisami, wyniki badań laboratoryjnych, stosowane przewlekle leki, przybory toaletowe, ręcznik, skarpetki, piżama i obuwie oraz ubranie na zmianę̨. Prosimy nie zabierać́ ze sobą biżuterii i innych wartościowych przedmiotów. W każdym pokoju szpitalnym znajduje się̨ szafa na ubrania i szafka na rzeczy osobiste Pacjenta (w pokojach dwuosobowych są osobne komplety szafek dla obu Pacjentów).
W dniu operacji odbywa się ostateczna kwalifikacja do zabiegu. Wyrażają Państwo pisemną zgodę na operację i znieczulenie ogólne (wzory zgody do pobrania na stronie). Otrzymują Państwo leki na nadciśnienie , leki kardiologiczne, leki hormonalne, jeśli przyjmują je Państwo przewlekle.

Zabieg:

Operację przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, w pozycji Pacjenta na brzuchu. Leczenie operacyjne odbywa się jedną z dwóch metod: mikrodisectomii mikroskopowej lub mikrodisectomii endoskopowej. Zabieg trwa zwykle od 20 do 90 minut, w zależności od indywidualnego przypadku i zastosowanej metody. Zabiegi endoskopowe są zwykle krótsze.

Po zabiegu:

Budzenie Pacjenta po zabiegu odbywa się pod nadzorem anestezjologa na sali pooperacyjnej.
W dniu operacji Pacjent może chodzić po swoim pokoju, wstawać samodzielnie do toalety. Aktywność powinna być jednak nieco ograniczona. W kolejnym dniu zalecane jest po wstaniu rano stopniowe zwiększanie aktywności, przed południem zaleca się poruszanie po korytarzu, wyjście na taras. W tym czasie otrzymają Państwo poradę wykwalifikowanego fizjoterapeuty, dotyczącą rehabilitacji okołooperacyjnej
i dalszego postępowania. W godzinach popołudniowych, po ocenie przez lekarza i otrzymaniu dokumentacji, planowane jest wyjście do domu.

W domu zaleca się utrzymywać oszczędzający tryb życia przez okres 4-6 tygodni. Jest to okres gojenia krążka międzykręgowego, obciążony największym ryzykiem nawrotu wypukliny (ponownego wypadnięcia fragmentu jądra miażdżystego przez uszkodzony pierścień włóknisty). W tym czasie chory nie powinien obciążać kręgosłupa, dźwigać, schylać się i wykonywać ruchów skrętnych i rotacyjnych czy innych czynności o dużej dynamice w zakresie tułowia. Dodatkowo należy unikać siadania , które jest obciążeniem statycznym dla operowanego odcinka kręgosłupa . Po operacji przydatne może być założenie stabilizującego pasa lędźwiowego w szczególnych przypadkach. W pierwszym tygodniu po operacji Pacjent powinien zgłosić się na wizytę pooperacyjną, celem kontroli rany. Kolejna wizyta kontrolna planowana jest po
3-4 tygodniach od operacji , ocenia się wtedy pierwsze wyniki leczenia. Przez cały okres pooperacyjny Pacjent posiada bezpośredni kontakt telefoniczny z lekarzem.